Columns door onze tuinders

Op ons complex kom je vele soorten tuinders tegen. De jongste is 11 jaar, de oudste meer dan 80 jaar. Het zijn mannen, vrouwen, gezinnen, zussen, vriendinnen, buren, noem maar op. Er zijn ervaren tuinders en beginnelingen en alles daartussenin. Op deze pagina krijgen tuinders de ruimte om iets te schrijven over hun ervaringen met tuinieren.

November 2022

Cathy doet verslag van de cursus Turks koken die wordt gegeven door een van onze leden.

Op 2 september jl. zijn we met zeven gezellige dames gestart met de kookworkshop Turkse keuken gegeven door Yaşar. Acht vrijdagmiddagen kwamen we bij elkaar in het clubhuis om de fijne kneepjes van de Turkse Keuken onder de knie te krijgen. Wat hebben we veel geleerd!!! Van gevulde gespleten buik (aubergine), borek, lahmacun, köfte tursu tot baklava. Te veel om op te noemen en dat alles met heerlijke Turkse thee erbij. De recepten waren goed te maken. Het moeilijkst was het deeg goed uitrollen met de Turkse deegroller (oklava). En de truc van deeg kneden was om dit met één hand te doen. Tip van Yaşar was hierbij: oefenen, oefenen en nog eens oefenen. Na het zwoegen om de gerechten te maken volgens de recepten van Yaşar, die ze als klein meisje al van haar oma en moeder leerde, was het daarna gezamenlijk proeven en eten. Tijdens de maaltijden kwamen de mooiste verhalen van elkaar op tafel, een heel sociaal gebeuren dus. Omdat sommigen een les hadden gemist stelde Yaşar voor om een extra vrijdagmiddag bij elkaar te komen. De laatste les was op 11 november: het werd een samensmeltingsdiner van jewelste! Een ieder had namelijk zelf thuis een gerecht uit de kookworkshop gemaakt. Een tafel vol Turkse heerlijkheden, wat hebben we zitten smullen. Nu de lessen afgelopen zijn, is het best even wennen om niet meer op vrijdagmiddag bij elkaar te komen om te koken. Het was zo’n gezellige groep. Op ons verzoek komt er in het voorjaar misschien nog een vervolgcursus. Want een ding is zeker, koken en eten zorgen voor verbinding en dat kunnen we als tuinders van de vereniging alleen maar toejuichen. Ben je nieuwsgierig geworden naar al dat lekkere Turkse eten en de recepten van Yaşar? Geef je dan zeker op bij de volgende kookworkshop. Het is de moeite waard!
Namens Anna, Kaysa, Maria, Noortje, Sylvia, Willemien, Cathy en Yaşar,
Afiyet Olsun!  ( eet smakelijk)

Juni 2022

Sinds eind vorige zomer is Frank samen met zijn dochter Julie (toen 11, nu 12 jaar) de trotse eigenaar van een eigen moestuin. Hij schrijft hoe het is om te tuinieren met zijn dochter van 12.

‘Nee papa, niet zo veel aardbeien planten kopen’

Sinds eind vorige zomer ben ik samen met mijn dochter Julie (12 jaar) de trotse eigenaar van een 
eigen moestuin. Wij hebben het enorm getroffen met onze fijne halve tuin van 50m2. Niet alleen
hebben wij hele leuke buren ook was ons tuintje al super op orde toen wij deze kregen. Dit
realiseerde wij ons overigens pas later. Ik hoor ons nog tegen elkaar zeggen ‘staat best veel onkruid
in, he’. Ervaring heeft ons inmiddels geleerd dat er niet veel maar juist weinig onkruid in stond en
dat een eigen tuin een soort doorlopend gevecht is met onkruid. En ongedierte. En vogels.
Zoals gezegd hebben Julie en ik de moestuin samen. Dat betekent dat wij ook samen besluiten wat
we wel en niet planten. Afgelopen winter hebben wij al een uitgebreide planning gemaakt. Veel
aardbeien, veel klein fruit, rabarber, makkelijke moestuin bakken en vooruit... ik mag ook wat
asperges planten; maar niet te veel ! In de praktijk planten we voornamelijk wat Julie lekker vindt.

We maken voor een deel van de tuin gebruik van het makkelijke moestuin systeem. Dat is voor ons
heel handig en voor Julie ook leuk. In de app van de makkelijke moestuin kan ze precies zien wat ze
wanneer moet doen en op die manier gaat het ook met de groentes best aardig. Kleine foutjes
maken we natuurlijk wel. Zo weet Jullie inmiddels waarom het niet verstandig is om op een plekje
een hand vol zaad te gooien; ze is uren met uitdunnen bezig geweest. Dat zal ze niet meer snel doen.
Julie is heel enthousiast over de tuin en gaat met veel plezier mee. Op zich is dit best uniek, haar broer en zus zijn namelijk helemaal niet geïnteresseerd. Julie is als het even kan op haar blote
voeten bezig en vindt het heerlijk om een beetje te rommelen en... lekker te kletsen (en roddelen)
over wat ze allemaal op school meemaakt. Omdat Julie zo enthousiast is over de tuin reageren mede
tuiniers ook weer heel enthousiast op Julie. Het samen tuinieren gaat over het algemeen in goede
harmonie. Alleen de 80 aardbeien plantjes die ik voor onze halve tuin gekocht had waren er volgens
Julie veel-te-veel. Nou ja en eerlijk gezegd, heeft ze daar ook wel een beetje gelijk in gehad. Een
aanzienlijk deel van onze tuin wordt nu in beslag genomen door de aardbeien. Nu in aanloop naar de
zomer is natuurlijk een prachtige periode aangebroken, waarbij de planten snel groeien en wij
inmiddels ook al lekker kunnen oogsten. Veel dingen gaan nog niet goed. Maar gelukkig zijn er veel
mensen die met raad en daad ons helpen. Het kweken van kolen plantjes zonder bescherming weten
wij nu is vooral voor de vogels heel leuk. Inmiddels zij wij al weer bezig met het maken van plannen
voor volgend jaar. Hopelijk kunnen wij nog vele jaren samen van onze fijne tuin genieten.

Frank

April 2022

Willemien stond al tijden op de wachtlijst. Gelukkig kon ze wel al een beetje beginnen met tuinieren op de tuin van vrienden. Maar vorig jaar was het eindelijk zover: er kwamen meerdere tuinen vrij en ééntje daarvan was voor Willemien.

Mijn nieuwe tuin

Na twee jaar tuinieren op een piepklein stukje grond in de moestuin van vrienden, stond ik op 1 december bovenaan de wachtlijst. Via het bestuur werd ik door Wilma en Peter gevraagd of ik er voor voelde om hun tuin over te nemen? JAAAAAA dat wilde ik heel graag!!!
Hoe neem je zo'n tuin over? Welk systeem volgden zij en wat staat er allemaal in? Wat doe je wel en wat moet je echt niet doen?
Voor mij een heleboel vragen die opdoemen en waar het antwoord niet meteen helder is.
WAT EEN UITDAGING! EEN EIGEN "LANDGOED"

Nee, spitten doe je niet meer, maar je woelt de grond een beetje om(lekker luchtig houden) en je gaat het onkruid te lijf door het alleen uit te trekken als het echt noodzakelijk is, want onkruid vertelt ook iets over de gesteldheid van de bodem. Compost vindt elke plant fijn en verse mest moet je vooral lang laten liggen. Ik heb nog veel te leren!
Dus terughoudend aan de gang. Eerst maar eens kijken wat er allemaal al staat. Er schijnen asperges en rabarber verstopt te liggen, wachtend op de warmte van de voorjaarszon. Watertandend staar ik regelmatig naar de betreffende perken. Nee, nog niets. Wel lupine, kaardedistel, brandnetel, een oprijlaan aan krokussen en veel planten die ik nog niet ken. Winterrogge mag eruit en dat lijkt erg op kweek, dus een vergissing is snel gemaakt……. Nu toch maar alles verwijderd. Er valt zoveel te ontdekken!
En hier en daar toch maar wat vrij gemaakt, want ik wil  wel wat zaaien.
In de kas komen sla, bloemkool, koolrabi en rode biet al boven de aarde. De peultjes en tuinbonen hebben bezoek van "iets" gehad en zijn nu buitengewoon sneu. Nog maar een keer opnieuw inzaaien en nu buiten. Zonnebloempitten, die ik nog over had van verleden jaar, groeien enthousiast.
Dan is er ook nog een vijver met vissen. Toen ik een visje zag zwemmen bedacht ik me dat ie wel honger zou kunnen hebben. Maar de dierenwinkel adviseerde mij nog even met voer te wachten. Eerst algen vissen en de zooi die de storm erin heeft gesmeten opruimen.
Fijn dat er een aantal ervaringsdeskundigen op de tuin rondlopen, daar kan ik wat aan vragen. En ik kijk ook graag de kunst af. Dus als je een vrouw ziet die naar je mooiste planten staat te kijken dan heb je grote kans dat ik dat ben. En verder kijk ik op de verschillende websites over moestuinieren. Na een dag hard werken geniet ik van een kop thee en probeer te bedenken wat ik daarna eens zal aanpakken. Ik hou mijn ervaringen zelfs bij in een soort dagboek. Wat een waardering heb ik gekregen voor al die mensen die zich met ons voedsel bezighouden!

Februari 2022

Elke week een boeket uit eigen tuin

Toen er drie dode hommels naast een boeket op de tuintafel lagen, besloot Astrid haar eigen bloemen te gaan verbouwen. Elke week een gifvrij boeket, liefst het hele jaar door. Dat was haar doel.

In december 2019 kreeg ik een halve tuin op ons volkstuinencomplex. Totaal overwoekerd met onkruid. Onkruid bestaat niet, dat klopt, maar er zijn planten die je niet in je tuin wilt. Ik heb de tuin gestript en heb een plan gemaakt voor het verbouwen van groente en bloemen. Voor de bloemen koos ik voor een mix van vaste en éénjarige planten.

De eerste zomer zaaide ik bloemen in de vakken die onderdeel uitmaakten van het wisselteeltprogramma dat ik voor de groente had. Dat was geen onverdeeld succes. Ik kon de jonge plantjes niet onderscheiden van het onkruid dat nog steeds bleef woekeren. Ik had dus een vak vol met rare lage plantjes met nauwelijks bloemen in plaats van weelderig bloeiende planten. De vaste planten waren nog te klein en gaven af en toe een enkele bloem. En sommige bloemen vond ik niet zo mooi als op het plaatje leek. En die deden het natuurlijk weer het beste.

Toch had ik dat eerste seizoen van mei tot en met oktober al elke week mijn felbegeerde boeket. Een boeketje weggeven was er echter nog niet bij, het was vaak flink zoeken in alle hoeken van de tuin. Dankzij de Oost-Indische kers en de Dahlia’s had ik een lang plukseizoen. Ook mijn zonnebloemen deden het goed. Ik had vier verschillende soorten gezaaid. Eén soort had vertakkingen. Als je de bovenste afknipte, kwamen er weer nieuwe bloemen aan. Ook had ik een bruin/oranje soort. Ik heb daar veel van kunnen plukken.

Het tweede seizoen heb ik de bloemen en groenten strakker gescheiden. Zo creëerde ik echt een bloemenperk. Dat stond ook leuker vond ik. En het verwijderen van de niet gewenste jonge plantjes begon te lonen, het was al veel minder dan het jaar ervoor. Ook zaaide ik alles dat ik in de volle grond zaaide, ook thuis in potjes. Zo kon ik de jonge plantjes makkelijker herkennen. Helaas hadden we een nat en koud voorjaar, waardoor het plukseizoen later begon. En de zonnebloemen groeiden niet lekker door. Gelukkig had ik weer nieuwe bloemen uitgeprobeerd zoals Zinnia en Siertabak. De Zinnia gecombineerd met wild Afrikaantje leverde een vrolijk boeket op. Een fraai eenjarig siergras Fontaine gaf een mooi kantachtig effect aan de boeketten.

Ik kijk uit naar komend tuinseizoen. Ik heb inmiddels een grotere tuin, waar ik opnieuw een plan voor heb moeten maken. Groente en bloemen heb ik gescheiden. Er stonden veel vaste planten in de tuin, de vorige tuinder had vooral een siertuin. Planten die niet geschikt zijn als snijbloem heb ik verhuisd naar de siertuin bij mijn huis. Er staan er nog een paar, die zullen uiteindelijk ook moeten wijken. Ik heb nu tussen de vaste planten ruimte voor het zaaien van Lavatera, Korenbloemen, Juffertje in ’t groen, Tuinridderspoor, noem maar op. Ik heb ook weer nieuwe soorten zaad gekocht. Zo leer ik elk jaar bij en blijft het spannend!

Astrid

December 2021

Inga's tomaten

Het jaar 2021  was een slecht tomatenjaar. Op de tuin zagen we menig verpieterde plant staan. Behalve bij Inga. Haar tomaten waren prachtig en het waren er ook heel veel.

Afgelopen tuinseizoen was niet best voor tomaten en veel tuinders op ons complex hebben hun hele oogst zien mislukken. Persoonlijk heb ik juist een heel goed tomatenjaar gehad met zo’n 30 kg bruikbare oogst. Dit heeft niet zo te maken met mijn vaardigheden als tuinder maar alles met de gebruikte tomatenrassen. Zoals veel van jullie al weten kweek ik al enige jaren Phytophthora-resistente tomatenrassen.

Meer informatie over resistentie bij tomatenzaden kun je vinden op Phytophthora-resistentiegenen bij tomaten (fruitlent.nl). In mijn ervaring is dit zeer betrouwbare informatie. Zoals ze bij FruitLent ook aangeven valt de resistentie die soms op zaadverpakkingen word geclaimd in praktijk vaak tegen. Dit heb ik in het verleden onder andere gezien bij zaden uit het “resistente” pakket van Vreeken. Hoewel daar ook erg goede rassen bij zaten, gebruik ik tegenwoordig alleen rassen die (vrijwel zeker) op basis van meerdere genen resistent zijn, zoals bijvoorbeeld ook door FruitLent geleverd. Dit omdat de resultaten hier veel consistenter en beter mee zijn.

Ik zal zelf aankomend seizoen 8 verschillende resistente rassen telen: Cocktail crush, Crimson crush, Mountain Merrit, Honeymoon, Mountain magic, Damsel, Sunviva en Primabella. De meeste van deze rassen hebben afgelopen jaren al goede resultaten laten zien op mijn tuin. De rassen Honeymoon, Damsel en Sunviva zijn ook voor mij nieuw en ik heb dus geen idee of ze de beloofde resistentie waar kunnen maken. Voor de duidelijkheid wil ik benadrukken dat resistente rassen aantasting door Phytophthora niet 100% voorkomen. Wel trad aantasting meestal veel later op en gebeurt het vaak dat alleen het blad maar niet de vruchten worden aangetast. Aan het einde van het seizoen, als de omstandigheden slechter worden, zal echter ook een resistente plant ten onder gaan aan Phytophtora en slecht weer. Bij mij was dit afgelopen seizoen voor de meeste planten pas in oktober na een hele berg oogst, dus zeker de moeite waard!

Inga